Pogodowo ten rok jest bardzo dziwny. Pierwszy śnieg w Warszawie spadł pod koniec stycznia, mniej więcej wtedy, kiedy pojawił się również w Maladze (tak, tej Maladze, w której w grudniu było dwadzieścia stopni), kiedy w Australii szalały pożary, w Nowej Zelandii powodzie, a na Kubie temperatura wzrosła do zawrotnej ósmej kreski nad zerem. W takich okolicznościach jakikolwiek śnieg to skarb, na który się nie wybrzydza. Nasz znajdujemy we Włoszech, w okolicach miasteczka Ortisei i szlaku Sella Ronda - wprawdzie już tu byliśmy, ale kiedy przyjaciele namawiają, ciężko się wymigać, że my mamy to miejsce odhaczone. Pakujemy narty, buty, skarpetki i w drogę!
 |
| przez tydzień mieliśmy idealną pogodę - słońce (ewentualnie delikatne chmury, bardzo krótko mgłę), temperaturę około zera stopni (na tyle mało, żeby śnieg nie topniał; na tyle dużo, żeby samemu nie zamarznąć, nawet jak się jest nieprzeciętnym zmarźluchem) |
 |
| śniegu było sporo, nawet w niższych partiach gór, chociaż oczywiście na stokach północnych było go o wiele więcej niż na południowych (gdzie czasami nie było go w ogóle) |
 |
| wyżej - północ czy południe ganz egal |
 |
| niżej - tu już ma to znaczenie kolosalne. Trasa wiedzie ośnieżonym stokiem północnym z widokiem na trawiasty stok południowy. Jest to zresztą trasa ciekawa, bo Saslong to od pięćdziesięciu lat arena zmagań prawdziwych narciarzy w ramach Pucharu Świata. Jak na trasę FISowską przystało czarna, stroma, długa i... fajna! Dwa lata temu podczas downhillu zwyciężczyni Słowenka Ilka Stuhec osiągnęła tu średnią (!) ponad 95 kph. Mnie trochę zabrakło :-) Chociaż - na innej czarnej ściance - właśnie taką prędkość (chwilową), czyli 95 kph udało mi się osiągnąć i tym samym poprawiłam swoją kiedykolwiek osiągniętą prędkość maksymalną! |
 |
| napawamy się śniegiem, bo takich widoków w Warszawie czy Izabelinie to w tym roku nie uświadczysz (z plusów, nie trzeba odśnieżać dachu czy podwórka...) |
 |
| jak dobrze się przypatrzeć, to znajdzie się tu dwie osoby z naszej ekipy narciarskiej |
 |
| biało! |
 |
| biało!! |
 |
| biało!!! |
 |
| miejscami prześwituje czerń ulicy. Mondziu, gdzie jesteś?! Droga do wjechania byłaby! |
 |
| o tak, bo wprawdzie śnieg, narty, luty, ale już zastanawiamy się, czy nie dałoby się wrócić latem z rowerami i zrobić Sella Rondę w słuszniejszy sposób. Teraz właściwie kółeczka nie zaliczyliśmy. Przymierzaliśmy się nawet raz do przyatakowania trzech jednego dnia, ale Sella ma to do siebie, że chcą ją odhaczyć wszyscy, w związku z czym ogonki do wyciągów są niemiłosierne (w przeciwieństwie do wszystkich innych poza Sellą, gdzie jest pusto), a trasy dość szybko w stanie koszmarnym. Odpowiedzieliśmy sobie na jedno zajebiście, ale zajebiście ważne pytanie: po co. A potem zaczęliśmy jej unikać. |
 |
| standardowo na stoku jesteśmy od rana (wychodzimy z pensjonatu na pierwszy możliwy skibus, 8:15, koło 9 zaczynamy jeździć) do wieczora |
 |
| 17:08, najwyżej położony punkt, z którego da się zjechać do Ortisei. Wyciągi kursują do 17, w związku z czym 16:58, o której meldujemy się na dole, żeby wjechać jeszcze raz krzesełkiem na szczyt, to aż dwie minuty zapasu #maksymalizacjakarnetu |
 |
| sześć tyrolskich grzechów słodkich; duże - Topfenknödel, knedle na bazie ricotty, wypełnione czekoladą, w sosie waniliowym... i od góry do dołu, a potem w lewo: Kaiserchmarren, klasyczne racuchy z musem jagodowym, Germknödel, parowiec z marmoladą w sosie waniliowym i z makiem, Apfelstrudel, również z sosem waniliowym, Germknödel, znów (i znów, i znów, i znów), Kaiserschmarren, znów, tym razem z musem jabłkowym. |
 |
| sześć tyrolskich grzechów wytrawnych; duże, od góry do dołu i w lewo: maltagliati "farrortica", płatki orkiszowego makaronu z warzywami, spätzle, coś na kształt naszych lanych klusek, tu z sosem ragout i żurawiną, mezzelune, formą pierogi, duszą ravioli, nadziewane szpinakiem, ziemniaczano-serowe knedle, w trzech smakach (grzyby, szpinak, ser), ziemniaki, sadzone jajko i boczek, rosół z ziemniaczanymi knedlami. |
 |
| a Mietek? Stracił głowę na naszych oczach, chociaż nie wiem dla kogo... Ale w piątek były Walentynki, więc trzymam kciuki, że to miłość odwzajemniona! |
