[Torrox] słodki ten Lewandowski!

Torroskie koguty powinny zacząć piać krótko po siódmej, ale wystąpują jakieś usterki z ich wewnętrznymi budzikami, bo koncert rozpoczyna się wcześniej. Na szczęście zanim przebiją się do naszej świadomości przez kilka warstw snu, z kranu leci już woda (z powodu suszy codziennie od 23 do 7 rano jest w tym aspekcie przerwa). Patrzmy przez okno na góry i ciągniemy zapałki, kto dzisiaj idzie po chleb [hiszp. barra con semillas - bagietka z ziarnami], chociaż może bardziej o to, kto zostaje, gotuje jajko i wyciąga pestkę z awokado, bo przecież losuje się zawsze to niewdzięczniejsze zadanie, a spacer po urokliwym miasteczku jest wspaniałym początkiem dnia. Droga jest nieskomplikowana: w lewo, w prawo, w lewo, w prawo i po kilku minutach marszu (krótszego "do", bo w tę stronę droga wiedzie w dół) widać znajomy czarny szyld panaderíi. Z powrotem jest tak samo tylko na odwrót - przy hotelu w lewo, kolorowe schody, przy kapliczce w prawo, za lokalną biblioteką w lewo, po schodach i zaraz tylko wielkanocne ozdoby, kot i - my. Można parzyć herbatę i zanosić kanapki na taras z widokiem na okolicę. Praca nie ucieknie, rowerowa przejażdżka też nie.

¡hola, góry!

jak poznać, że to zdjęcie nie zostało zrobione w centrum naszego miasteczka?
Występuje na nim asfalt!

okolice domku wyglądają raczej tak

i tak

dominują schody, kamienie, beton, doniczki

i ogłoszenia o sprzedaży lokali / mieszkań / domów

i doniczki

i ogłoszenia

ale jednak więcej doniczek

na powrocie przy kapliczce w prawo

za miejscową biblioteką w lewo

a za Wielkanocą...

...i za kotem...

...jesteśmy my! I śniadanie na tarasie

obiad. Kiedy wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one.
Nowa umiejętność odblokowana: umiem zrobić tortillę de patatas!

a na deser ciasteczka z La Ligą