Obie wyspy, na których dotychczas pomieszkiwaliśmy (Maderę i Teneryfę) dało się objechać jednego dnia - były to długie wycieczki, ale wykonalne. Niestety Cypr w obwodzie ma ponad sześćset kilometrów, a do tego nieliche przewyższenie. Trzeba znaleźć inny cel na *tę* wyprawę i znajdujemy - będzie nią wjazd na najwyższy szczyt, górę Olimp, 1952 m npm. To najtrudniejszy dzień w siodełku w listopadzie, chociaż robiło się już nie takie podjazdy. Jednak wjechać z poziomu morza na prawie dwa tysiące cieszy zawsze. To znaczy cieszy głowę, bo nóg już może niekoniecznie...
 |
| początkowo planujemy ruszyć razem ze wschodem słońca, dzień wcześniej idziemy jednak późno spać (rywalizacja w internetowych MP w uciekaniu z escape roomów) i startujemy dopiero o 6:40. Od tego już momentu zaczyna się nasza walka ze słońcem - kto będzie pierwszy w domu? |
 |
| chwilowo jednak powoli podjeżdżamy, a Piotrek działa w trybie wysoce interwałowym - fotki sponad zakrętu, zza zakrętu i na rower, i sprint do następnej dziupli fotograficznej |
 |
| gdzieś tam z widokiem na góry |
 |
| dojechaliśmy. Na termometrze pod koniec listopada kilkanaście stopni, trochę ciężko uwierzyć, że tutaj pada śnieg i właśnie tutaj jeździ się na Cyprze na nartach... |
 |
| ratrak próbuje uwierzytelnić miejscówkę narciarską |
 |
| tak samo jak liczne tabliczki, że tutaj wydarza się coś związanego ze śniegiem lub narciarstwem |
 |
| niestety nie było czasu na obiad czy dłuższą przerwę w kawiarni. Jedyne co wynegocjowałam to piknik z widokiem. Batonik tutaj smakuje jak nigdy! |
 |
| do domu wracamy wśród cedrów |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz