Tatry to nasze eksportowe podjazdy i chyba nic dziwnego, że to właśnie tutaj odbywają się kluczowe etapy Tour de Pologne (chociaż nie wszystkie), a także najcięższe wyścigi dla amatorów. Nazwy kilku ścianek budzą u kolarzy powszechne ciary, chociaż nie wiem, czy z nienawiści, strachu, czy też ekscytacji. Jednym z takich miejsc jest Gliczarów - cały podjazd to niegroźne 5.4 kilometra ze średnim nachyleniem 5.7%. Gdyby przewyższenie było rozłożone równomiernie, można by było wjechać i nawet prawie nie zauważyć, ale. Ale nie jest. Końcówka wynagradza całą początkową "płaskość" - czterysta metrów, czyli takie jedno okrążenie dookoła stadionu lekkoatletycznego, ze średnim nachyleniem 16%. Czyli gdyby faktycznie okrążać stadion, to na mecie bylibyśmy 64 metry wyżej od startu... A na tym okrążeniu, byłyby jeszcze fragmenty o stromiźnie powyżej 20% (chyba 23% to maksimum).
 |
| to że tym razem ja robię zdjęcie Piotrkowi na szczycie słynnej ścianki, nie oznacza bynajmniej, że wjechałam pierwsza. Po prostu gość stwierdził, że nie ma co na mnie czekać i zjechał na dół, żeby przyjemność powtórzyć. Czy to jeszcze człowiek czy już cyborg? |
 |
| nie wiem, jak udało mi się wyjąć telefon i cyknąć zdjęcie, podjeżdżając wężykiem od brzegu do brzegu z oszałamiającą prędkością czterech kilometrów na godzinę i się nie przewrócić, ale jakoś się udało. Kibice najbardziej lubią ustawiać się przy największych stromiznach, bo wtedy mogą kolarza (cierpiącego) dopingować najdłużej (w odróżnieniu od jednego - ziuuuuuuum - skrętu szyi na płaskim). Asfalt zawsze wymalowany imionami bohaterów spektaklu. W Gliczarowie, jak w całej końcówce zeszłorocznego TdP, większość kredy zużyto pamięci Bjorga Lambrechta, tragicznie zmarłego podczas trzeciego etapu. |
 |
| kultowe miejsce upamiętnione kultowym pomnikiem. Kolarze często zatrzymują tutaj na kultową fotkę. Ja w swoim amoku "podjadę na raz, bo jak się zatrzymam, to nie ruszę" ominęłam metalowy rower szerokim łukiem. I to dość dosłownie, bo właśnie obok ulica zakręca... |
 |
| 2019, etap siódmy Wygrał go Matej Mohorić (Bahrain Merida). Obie premie górskie Tauron (w tym ściankę Bukovina, czyli właśnie tę w Gliczarowie) upolował Tomek Marczyński |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz